نقش واسطه گری سازگاری برای الگوهای ارتباط خانواده و شادکامی در دانش آموزان دوره دبیرستان

هدف از انجام این پژوهش آزمون نقش واسطه گری سازگاری برای الگوهای ارتباطی خانواده و شادکامی بود. گروه نمونه مورد مطالعه در این پژوهش 400 نفر دانش آموز(200دختر،200پسر) که از دانش آموزان دبیرستانی شهر فسا بودندبه روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. میانگین و انحراف معیار سنی گروه نمونه مورد مطالعه به ترتیب 48/16و 5/0 بود. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه تجدید نظر شده الگوهای ارتباطی خانواده کوئرنر و فیتزپاتریک، پرسشنامه سازگاری، پرسشنامه شادکامی آرجیل ولو(1990) بود. اعتبار این مقیاس ها به روش آلفای کرونباخ توسط محقق مورد ارزیابی قرار گرفت . برای تجزیه وتحلیل داده ها از شیوه آماری تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که ابعاد سازگاری و الگوهای ارتباطی خانواده (گفت و شنود و همنوایی)59 درصد از واریانس شادکامی را پیش بینی می کند در مجموع اینمطالعه نشان داد که سازگاری نقش واسطه گری معناداری برای الگوهای ارتباطی خانواده و شادکامی ایفا می کند. واژگان کلیدی:الگوهای ارتباطی خانواده، سازگاری، شادکامی.